Góra Przeznaczenia

Jest to wielka góra. Ma ośnieżony wierzchołek.
Często wiele osób tu walczą z innymi przeciwnikami.
Tu honorowo walczą na śmierć i życie. Zdarzają się
przypadki, że przychodzą tu anioły, lub inne dusze by
przemyśleć to i owo.

Row przechadzała się po świecie umarłych. Postanowiła położyć się u podnuża góry i odpocząć. Uwielbiała wpatrywać się w gwiazdy. Dawało jej to ukojenie. Ostatnio zaczeła intęsywnie myśleć o ojcu. Z tego powodu miała ciągle ten jakze nie pasujący do niej humor. Zaczeły jej spływać po poliku łzy na sam widok gwiazd. Kiedy jeszcze żyła tata siadywał z nia wieczorami za domem i rozmawiał w świetle gwiazd. Było jej bardzo smutno.

Leciałam spokojnie nad górą gdy dostrzegłam że ktoś siedzi na dole. Podleciałam do tej osoby i okazało się że to Rowan która płacze.
-Nic ci nie jest?- Spytałam z troską w głosie do przyjaciółki zaraz po wylądowaniu.

\\Już się poznałyśmy? A zresztą nieważne\\
Spojrzała w strone Weste.
- Nie nic poprostu tęsknie za ojcem, a tak wgóle to cześć.- powiedziała i otarła poliki. Pozatym czerwonym odcieniem na jej twarzy nikt by nie zauważył, że płakała. Na widok przyjaciółki rozpromieniła się lecz jej oczy nadal były smutne. Usiadła na chłodnej trawie.

-Och-Wyjąkałam nie za bardzo wiedząc co powiedzieć. Kiedy Rowan wspomniała o swoim ojcu przypomniało mi się co ja zrobiłam swojemu. Nie zrobiłam tego umyślnie i dopiero później zrozumiałam co się stało. Nigdy nie żałowałam tego co zrobiłam, nie miałam na to czasu. Zazwyczaj byłam przywiązana do łóżka pasami pod wpływem jakiś dziwnych leków. Ludzie uznali za zbyt niebezpieczne połączenie lunatykowania i strasznych koszmarów.