Brama Do Świata Żywych

-Szukałem go po całym świecie.. - głos odrobinę mu się załamał. Był zły na samego siebie, obiecał sobie nigdy nie okazać uczuć.
-Pozwoliłem odejść komuś kto był dla mnie tak cenny

-Spokojnie. Nie ma nic złego w okazywaniu uczuć. Nie tutaj. Nie przy mnie.- Powiedziałam za każdym razem ściszając głos.

-Osoba okazująca uczucia jest słaba. Gdybym był słaby, nigdy nie udałoby mi się poprowadzić rebelii .

-Wierz w co chcesz, widzę że cię nie przekonam. Ale sądzę że sam w to nie wierzysz, nie przeprowadziłbyś rebelii bez uczuć.

-Czułem, że jestem to winien moim rodzicom.. czułem..

-Widzisz jednak masz uczucia, wystarczy je uzewnętrznić by posłużyły ci jak miecz i tarcza. Odbić nimi obelgi i uderzyć w czuły punkt oprawcy.- Powiedziałam z dumnie podniesioną głową.

-Nigdy nie sądziłem, że uczucia mogą być bronią - spojrzał na nią.
-Tyle, że nie wiem jak je uzewnętrznić

-Pójdź za głosem uczuć i nigdy nie żałuj. Nawet jak poniesiesz straty możesz to wszytko odzyskać.

-Skutecznie wyciszyłem swe uczucia... Nie jestem w stanie ich przywrócić.

-A to przed chwilą? Odezwało się w tobie coś co nie istnieje?

-Dobrze już, nie jestem w stanie stłumić ich całkowicie.. Ale po cóż Czarnemu Aniołowi uczucia?

-By okazać gniew i pogardę.

-Gnie swój dane było mi ukazać, odnalazłem jego złagodnienie w śmierci innych

Anielica podleciala pod brame. Wyczula Waste i... i kogo? Podeszla zaciekawiona. - Witajcie.- Przywitala ich a widzac nie znajomego dodala. - Jestem Sue.

-Ja Artanis - skłonił głowę, przyglądając się uważnie dziewczynie. Przeczesał nieznacznie czarne włosy i westchnął cicho.
-Co Cię tu sprowadza?