Niekończąca się ulica

Dołączył: 14 Mar 2012 Posty: 29 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Nie spokojnie. Ja nie chcę sprawiać kłopotu. Sama sobie coś w domu zrobię. Jeżeli masz chętke- zapraszam.- Ath powiedziała. W sumie w domu miła jakieś herbatniki, i wydawało jej się że ma kilka szklanek i możliwość zrobienia herabty. Jeżeli ona nie mogła: co tam! Lepiej zaprosić ją do domu! Atlethi to najwidoczniej nie przeszkadzało. No coż, widocznie miała taki charakter.

Dziękuję za zaproszenie, nie chcę się narzucać.-Powiedziałam patrząc na jej czarne skrzydła."Ciekawe czemu taka miła dziewczynka została Czarnym Aniołem" Pomyślałam.

Dołączył: 14 Mar 2012 Posty: 29 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

- No, jak będziesz miała ochotę to zapraszam- powiedziała wzruszając ramionami. Po chwili dodała:- Mieszkam na ulicy Niespełnionych Marzeń 8. Uśmiechnęła się do Waste i odrzekła:
- No, to na mnie już chyba czas.- powiedziała. Zgarnęła włosy za ucho i kiwnęła głową na porzegnanie. Uśmiechnęła się do Waste, i jednym ruchem zamieniła się w psa. Odbiegła lekkim krokiem, pełnym gracji i wdzięku. Wkrótce czarna sylwetka zniknęła gdzieś posród mgły.
WSZ

Patrzyłam chwilę jak dziewczynka odchodzi w postaci psa i postanowiłam iść za nią.
Wzbiłam się w powietrze i poleciałam górą.
WSZ

Dziewczyna jak najprędzej chciała uciec z tamtego miejsca. Ta scena strasznie ją przestraszyła. Row nie wiedziała gdzie leci. Zorientowała się dopiero po wylądowaniu. Spodobało jej się to miejsce ale nie wiedziała czemu. Usiadła na małej ławeczce obok ulicy.

Ethir przechadzała się bez celu. Oglądała miejscowe "atrakcje". Zauważyła jakieś dziecko siedzące na ławce. Pomyślała, że można by się trochę rozerwać. Siadła obok dziewczynki.
-Cześć - powiedziała lepkim od słodyczy głosem.

Dziewczyna ockneła się z zamyślenia. Spojrzała na nieznajomą.
-Witaj.- odpowiedziała cichym i troche roztrzęsionym głosem.
- Kim jesteś?- spytała uważnie się jej przyglądając. Ta anielica bardzo zaintrygowała i zaciekawiła małą.

- Jestem Śmiercią - powiedziała głosem, który przyprawiał o dreszcze. - Ty, jak widzę, jesteś dobrym aniołkiem i chyba coś Cię przestraszyło, co? - zakpiła Ethir. Nie lubiła dzieci, ale ta mała dostarczała jej rozrywki.

Rowan zaśmiała się cicho.
- Tak jestem, jak to nazwałaś, dobrym aniołkiem i zgadza się ale czy przestraszyło? Raczej strasznie zaskoczyło.- powiedziała już spokojna i usmiechnięta jak zawsze. Nigdy nic sobie nie robiła z kpin, pozatym domyśliła się, że jesli ona jest śmiercią to pewnie będzie niegrzeczna.
- Jestem Row, co Cię tu sprowadza?- zapytała również przesadzając ze swojom dziecięcom słodyczą. Lubiła się drażnić.

Pojawił się otoczony mroczną poświatą. Stanął w pobliżu dwóch postaci i uniósł wzrok znad kaptura.
-Nie najprzyjemniejsze to miejsce na rozmowę. - zauważył z nutą ironii

- Jeśli Ci przeszkadza to nie rozmawiaj - powiedziała Ethir śmiejąc się zimno. - Nudy - zwróciła się do małej anielicy. Zmierzyła wzrokiem przybysza. Przynajmniej jedno mamy ze sobą wspólnego, pomyślała dziewczyna zatrzymując wzrok na kapturze.

Rowan popatrzyła na nowoprzybyłego.
- Rzeczywiście.- odparła juz normalnym głosem. Utkwiła w nim swoje wielkie, zielone ślepia.
- Kim jesteś?- zapytała mechanicznie. Był jak dotąd najstarszym spotkanym przez dziewczyne aniołem. Na oko miał może około 20-tu lat. ,,Widze, że czarne anioły szybko się rosprzestrzeniaja" zauważyła w myślach. On i śmierć wedłóg Row byli podobni ale nie wiedziała dlaczego. Nadal patrzyła na anioła z szerokim, przyjaznym uśmiechem dziecka.

-Artanis, znany niegdyś jako '' Zabójczy cień ''. - skłonił głowę, patrząc na nią z lekkim zainteresowaniem. Rzucił niedbałe spojrzenie na śmierć.
-Cóż za zgryźliwość, idealnie pasująca do twego stanowiska.

- Ja jestem Rowan, ale wole Row.- przedstawiła się lekkim dygnięciem. Popatrzyła na Ethir. Chwilkę się zamysliła.
- A co takiego chcesz zrobic by sie nie nudzić?- spytała. Jej też sie nudziło ale chciała podtrzymać rozmowe. ,,Śmierć nie lubi nowych znajomych" zauważyła w duchu spoglądając na nią.
- Co Cię tu sprowadza?- spytała tym razem patrząc na Artanisa. Zainteresował ją ciutke. Jeszcze nigdy nie widziała by ktoś się komuś kłamiał nie licząc telewizji. Było to dla niej troche dziwne.

- Ach, dziękuję Ci, Zabójczy Cieniu - powiedziała z udawaną powagą. Lubiła być wredna. Robiła to po części dla sportu po części dla zabawy.