Największe drzewo

Zanim ruszyla przeslala mysl do Missy.,, jak chcesz to mozemy sie spotkac jutro w poludnie w starej bibliotece.'' po czym przemienila sie w sroke i ruszyla za Waste.
WSZ

Missa po pewnym czasie od tknęła się po czasie.
Dostawała dziwne fale, dzięki których pogrążyła się
w odbieraniu różnych rzeczy. Była to jedna z przepowiedni.
Nikogo wokół niej nie było. W jej umyśle było tylko parę
dziwnych wiadomości. Postanowiła pójść za ich śladem.
- Ah.... Więc co teraz?
Zapytała się w myślach. Jej większa część siebie zdecydowała
kierunek biblioteki. Wstała i dumnie wolnym krokiem szła do czytelni.
Próbowała wynaleźć wszelkie zarysy przyszłej rozmowy.

Rowan po krótkiej wędrówce dotarła pod drzewo. Nucąc pod nosem swoją ulubioną melodje z dzieciństwa rozglądała się po okolicy. Lekki wiaterek rozwiewał jej dziś rozpuszczone, blond włosy. Rozmyślała o tym co dalej. Postanowiła położyć się na trawie, a że pogoda była dość znośna zaczeła oglądać chmury i ich piękne kształty. Strasznie jej się nudziło. ,,Za życia mogłam przynajmniej pójść do szkoły" pomyślała i zaśmiała się na samą tą myśl.

Sue idac lasem przez przypadek wkradla sie do umyslu dziewczynki. Przez co wyrwalo sie jej:
- Teraz tez mozesz isc do szkoly i szepnac cos komus do ucha. Ale mie beda mogli cie zobaczyc.- Powiedziala ladujac obok niej. Przypomniala sobie, ze sie nie przedstawila.
- Jestem Sue.

Rowan ockneła się z zamyślenia. Chwile wpatrywała się w nowoprzybyłą anielice.
- Cześc, ja jestem Rowan, a dla przyjaciół Row.- powiedziała z szerokim uśmiechem.
- Skąd wiedziałaś co myślę?- była tego straszliwie ciekawa. ,,Też jest aniołem stróżem" pomyślała widząc lusterko z wizerunkiem dziewczynki na szyji Sue.

- Taka umiejetnosc z dalekiej przeszlosci, ale po co zadladac w czarna przeszlosc.- Powiedziala wesolo. Usiadla po turecku obok dziweczynki.- Co tu porabiasz?

Rowan zamyśliła się. Rzeczywiście, co ona tu robi?Sama sobie nie umiała odpowiedzieć.
- Zwiedzam, rozmyślam i się nudze.- odpowiedziała chichocząc. Brzmiało to według niej bardzo zabawnie. Jej towarzyszka wydawała się jej bardzo bliska.
- A ty co tu robisz??- spytała patrząc w oczy swej towarzyszki.

// Postaraj sie unikac powtorzen Wink

//
- Ja, hym sama nie wiem, moj umysl pokierowal nogami, a one ruszyly tu.- Powiedziala i poruszyla bosymi stopami. Sue miala wrazenie, ze zna wszystkie dusze przebywjace w krainie. Tak jakos sie skladalo, ze jak ktos nowy sie pojawial ona sie na niego napotykala. Te zbiegi okolicznosci bardzo ja cieszyly. Usmiechnela sie do dziewczynki i przemowila.- Dlugo juz tu jestes?- I zeby jej pytanie bylo bardziej oczywiste, zrobila zamaszysty gest.

//Postaram się//
- Nie długo. Kilka dnii.- odpowiedziała.-A ty długo tu jesteś?
Poruszyła delikatnie nogami, ponieważ zaczeły już drętwieć. Rozejżała się troche by rozruszać kark. Z przyzwyczajenia zerkneła w lusterko. Mała dziewczynka właśnie bawiła się w domu więc nic jej nie groziło. Wyraz uśmiechniętej siostrzyczki zawsze napełniał Rowan przez ostatni miesiąc dziwnym smutkiem. ,,Ciekawe czy ona zdaje sobie sprawe z tego, że ja odeszłam" pomyślała, a jej oczy troche przygasły choć nie traciła uśmiechu i pogodnego wyrazu twarzy.

- W krainie kilka miesiecy, ale umarlam ponad rok temu.- Powiedziala z usmiechem. Tak sie juz do tego przyzwyczaila, ze nawet nie czula ukucia smutku. Zycie tu, bylo ciekawsze.,, Biedna dziewczynka, dlaczego maale dzieci tak szybko umieraja.'' teraz cos scisnelo jej serce. Mogla by jeszcze tyle zrobic.

Pokiwała powoli głową.
- Ja umarłam miesiąc temu.- odpowiedziała tak obojętnie, że mogło by się wydawać, że to dla niej codzienność i rutyna.
- Jesteś aniołem strożem?- ni to było pytanie ni stwierdzenie. Rowan chciała oddaliż rozmowe od tematu tak nie miłego jak śmierć. Pozatym ciekawiło ją kogo i czy wogóle Sue jest stróżem. Nadal uśmiechnięta wstała i przeciągneła się. Po chwili wahania usiadła na pniu drzewa. Przyglądała się towarzyszce z powagą i zniecierpliwieniem.
Lekko powiał wiatr i po plecach Rowan przeszły ciarki.

- Tak.- Powiedziala i lekko machnela lusterkiem. Zajzala co siostra robi. Mala siedziala w lawce i pisala cos natarczywie. usmiech rozpromienil twarz Sue. Jednak weucila do rzeczywistoscu. - Czyjim jestes strozem?- Stwierdzila, ze nie bedzie bawic sie w zadawanie, bez sensownych pytan, czy jestes?

-Ja jestem stróżem młodszej siostry.- odpowiedziała zerkając do lusterka. Mała kłuciła się o coś z mamą. ,,Zawsze się kłucą" pomyślała i zaśmiała się.
- Ma na imię Lucy i ma 8 lat.- powiedziałam. siostra często ją denerwowała ale i tak ją kocha.
Zamyśliła się nad kwestią jej śmierci. Mama nie wykazywała, że jej prakuje Rowan, a łucy miała swój upragniony i własny pokój. Przypomniała sobie, że kobieta która opiekuje się jej siostrą nie jest biologiczną matką Rowan. Tylko tata traktował dziewczyne normalnie, nie jak naburmoszoną księżniczkę, którą nie była.
- A ty kogo jesteś stróżem?- zapytała by odgonic złe wspomnienia z życia.
Za czyna od początku i bez tych, których nie lubiła.

- Tez siostry, ma na imie Margaret i ma 7 lat- Powiedziala ilczac lata.- Biedaczka stracila juz wszystkich poza babcia. Maieszka tam i cochwila placze. - Powiedziala ze smutkiem. Bylo jej tak szkoda malej, jak by mogla nie rozstala by sie z nia. Zawsze byly po tej samej stronie. Moze to przez to co obie przeszly
// sory ze wczesniej nie dokinczylam, ale musialam wyjsc.//

Rowan popatrzyła na Sue ze smutkiem. Z jej twarzy znikł uśmiech, a na jego miejsce pojawiła się śmiertelna powaga.
- Moja siostra żadko płacze. Ma wkońcu to czego zapragnie.- powiedziała z ironicznym wyrazem twarzy. Lucy płakała tylko wtedy gdy pani ze szkoły kazała jej coś zrobić. Rowan nigdy nie pojmowała jak jej własna siostra może być tak bezczelnie zarozumiała. Było jej bardzo szkoda Sue. Musiała być bardzo zżyta z siostrą.
- Wybacz, że pytam ale dlaczego często Margaret płacze?- spytała za nim zdążyła ugryść się w język. Popatrzyła w oczy towarzysce, a jej spojrzenie mówiło samo za siebie.
- Przepraszam- szepneła nieśmiało. Nie chciała urazić nowo poznanej kolerzanki. Była na siebie zła. Zaczeła wodzić wzrokiem po okolicy próbując znaleść wyjśćcie z sytuacji.