Największe drzewo

Te drzewo jest największe w lesie. Jest całe porośnięte
mchem. Jest ułożone prawie w pozycji bocznej, dlatego
można na nie usiąść lub położyć się. Bardzo łatwo można
odpocząć i wysłuchiwać śpiewów ptaków.

Missa właśnie przybyła w to miejsce i jako pierwsza je odkryła.
Nazwała je Dandi. Bardzo lubiła nadawać imienia roślinom.
Ułożyła się na nim wygodnie. Zamknęła oczy i rozmyślała.

Przyfrunęłam do lasu i usiadłam na największym drzewie. Przemieniłam się z powrotem w dziewczynkę i siedziałam chwilę zamyślona. Gdy się ocknęłam zauważyłam że ktoś leży niżej. Zeszłam i przywitałam się grzecznie.

Missa nie otworzyła oczów. Widziała postać umysłem.
Wyroczni nie da się oszukać.
- Witaj.
Powiedziała spokojnym głosem.
- Cóż poszukujesz w tych rejonach... Spokoju?

-Nie jestem pewna czasem fruwam sobie dla odprężenia ponad lasem. Ale skrzydła mnie rozbolały więc wylądowałam. Wtedy zobaczyłam ciebie. -Odpowiedziałam-
-Jestem Waste, a ty?- Dodałam pytając grzecznie?

Sue leciała w ciche miejsce by poczytać. Wyładowała w jakimś obcym miejscu. Przemieniła się w człowieka. Mokra ziemia nie była przyjemna. Dziewczyna ruszyła w stronie wielkiego punktu. Jej umysł coś wyczul. A raczej kogoś. Wyczytała, ze jedną z osób to Waste. A druga? Tak dziwnie znajoma i bliska. Jednak nie znana. Umysł miała skryty. Ruszyła w tamta stronę zaciekawiona. Nagle ujrzała Misse. Rzuciła jej się na szyje. - Oh, Missa.- wyjąkała. Nagle zdała sobie sprawę, ze już od dawna się nie przyjaźniły, że tamta wolała narkomanów Odskoczyła od niej.- Co się stało. Myślałam, ze żyjesz z ta chołotą.- powiedziała zimno. Potem jednak stwierdziła ze sama nie była idealna i uznała ze tamta zasługuje na przebaczenie. Potem zerknęła ma Waste.- Cześć maluszku.

-Ej, nie jestem aż taka mała- zrobiłam naburmuszoną minę- Ale cieszę się że cię wiedzę.
Co cię tu sprowadza?- spytałam.

- Chęć odpoczynku. - Roześmiała się.- Wiesz my struże jesteśmy zapracowani.- Powiedziała wesoło. Zerknęła na naszyjnik. Taki nawyk. Teraz zrozumiała dlaczego tak ciężko połączyć się z umysłem Missy. To wyrocznia. Skupiła się. Jej drobne białe skrzydełka znikły. Udało się. Ucieszyła się w duchu. - ile masz lat? - spytała Waste.

-Mam 14 lat.- Powiedziałam radośnie, naprawdę cieszyłam się ze spotkałam Sue.
-Twoje skrzydła znikły, jak to zrobiłaś?- Spytałam z radosną miną. Nie mogłam się uspokoić i cią glę się uśmiechałam. Ciekawe czemu, pomyślałam.

- Lata praktyki. I długich ćwiczeń.- Powiedziała z powaga. Tak było. To nie łatwa umięjętność, i jej samej zajęła dużo czasu. Pamięta jak jej mentor to robił. Teraz żałowała ze nie nauczył jej pokazywać się łudzą. Ale nie na ułamek sekundy, tylko by ja widzieli jak zwykłego człowieka. No ale siostra jest ważniejsza od potęgi. Wróciła do dziewczyn.- Do tego trzeba mieć silna wole i zaciętość i pozbyć się uczyć.- Powiedziała powtażajac słowa mentora.

-Mogłabyś mnie uczyć różnych rzeczy?- Powiedziałam uśmiechając się szeroko, przechylając głowę w bok i robiąc słodkie błagalne oczka
-Ja umiem tylko wkradać się ludziom do snów.- Dodałam robiąc smutną minkę.
Bardzo zazdrościłam jej jej umiejętności ale to nie ważne; wreszcie zrozumiałam czemu jestem taka radosna, przy Sue całkowicie zapominam o swojej zemście na ludziach którzy krzywdzą dzieci. A teraz przypomniało mi się to tylko dlatego że skojarzyłam anioła stróża z modlitwą którą wymawiałam zawsze przed zaśnięciem.

- Niechce powtazac tego co robilam, juz nie jestem archaniolem, i nie moge tego wszystkiego, to male czastki ktore mi zostaly. - powiedziala z bulem. - teraz jak mysle, to wilala bym nie robic tego co robilam. Zle towazystwo po smierci. - spojzala na Misse. Przeslala jej mysl. ,, a tu zle towazystwo przed smiercia''. Skarcila sie. Obiecala sobie ze nie bedzie przesylac mysli, jednak to bylo silniejsze od niej.- Moge czytac w umyslach i przesylac mysli.- poczwalila sie radosnie.

-Czyli mnie nie nauczysz?- Spytałam smutnie?
-Szkoda, bardo chciałam umieć coś nowego. Cóż robi się ciemno niedługo lecę do świata ludzi. Może tym rzem ześlę jakiś przyjemny sen- Powiedziałam bardziej do siebie niż do Sue.

- Moge pujsc z toba, musze odwiedzic siostre. Wlasnie kluci sie z babcia, pomoge jej.- zaproponowala. Spojzala na Misse. Moze sie mylila co do niej, moze smierc jej nie zmienila.

-Dobrze chodźmy.- Powiedziałam rozradowana i przemieniłam się w ptaka. Wzleciałam wysoko i skierowałam się w stronę bramy.
WSZ