Park

- A chcesz się przekonać, że wiem. Tylko mi nie wolno, chętnie zeszła bym do ludzi i pobawiła się w śmierć.- Powiedziała siwidrujęc do oczami.

Uśmiechnął się jeszcze szerzej. - Akurat! Ty jesteś chodzące dobro, najpewniej najgrzeczniejsza w całych zaświatach - odparł. Jego oczy błysnęły złowrogo, w ten jedyny sposób... Może nie będzie najgorzej...

- A chcesz się przekonać?- jej ciemne oczy pociemniały złowrogo. Układała sobie plan, jednak odeszła od niego. Postanowiła nie krzywdzić dusz, które jej nic nie zrobiły.

- Chętnie się przekonam ty anielskie niewiniątko - warknął, patrząc na Sue jak jeszcze nigdy na nikogo. Od dawna się z nikim nie kłócił, jego ofiary tak nie potrafiły. Jemu sprawiało to chorą przyjemność, ból był czymś bez czego nie mógł żyć.

- Zastanawialam sie nad zabiciem ciebie, ale to nie bylo by za bawne i nie udowodnila bum ci mojej sily.- Powiedziala wstajac. miala nadzieje, ze nie dojdzie do walki i nie zabije kogos, moglo by znowu dojsc do zamiany gatunku, jednak taka pokusa.

- Dla mnie było by bardzo zabawne - syknął. - Ale ty jesteś tchórzliwa i tego nie zrobisz! Boisz się – warknął. Jego głos przybrał tajemniczą barwę, podobną do syczenia węża. Serce biło szybciej, kierowały nim tylko emocje. Patrzył na Sue, pochłonięty w całości zabawą.

Archanioł w pewnej chwili po prostu zaczął się śmiać. To było nieuniknione, nie rozumiał tych którzy uważali krzywdzenie innych za zabawne oraz zamierzał ich powstrzymywać. Ale nie z tego się zaśmiał, właśnie zrozumiał powód dla którego Sue była taka pewna siebie. To było tak głośne że nie mógł nie odczytać tych myśli, Sue mogła w każdej chwili zmienić się w archanioła cienia a oni jej nie doceniali. To było komiczne.

Sue wstala. jej oczy zablusly. Nie wygladaja jak wczesniej. Oczy byly czarne, nie ciemne. Bylo cos w nich innego. Zereal sie witr. A z lewego skrzydla wypadlo czarne pioro. Przez dziewczyne przeplywalo cos w rodzaju pradu. Piorko pomalu opadlo na ziemie. sue odwrocila twaz na nie i potem przeniosla juz bezlitosne spojzenie na chlopaka. Niebo pociemnialo. Zaczelo padac. Anielica wezwala pioruny, ktore natychmiast zaczelu walic. Wezwala buze. - Do tego jestem zdolna.- Powiedziala innym glosem tak ruznym od tego wczesniejszego.- Myslisz, ze nie byla bym zdolna cie zabic. A moze sadzisz, ze ktos kto ma pod swoim wladaniem pogode, umysly, zwierzeta. Nie umial by zabic?

Drgnął... to było straszne... Ale on był głupi, bardzo głupi... - Porazisz mnie piorunem? Czyli jesteś tchórzem... Będą bronić cię chmury, bo sama siebie nie umiesz - warknął.

Położyłem dłoń na ramieniu Sue i odwróciłem ja lekko w swoją stronę.
-Nie warto.-Powiedziałem do niej spokojnie. Wolałem by nie zaprzepaściła samej siebie i nie wyzbyła się uczuć. A Raven nie był tego wart, tylko udawał jaki jest odważny.
Zwykłym spojrzeniem na niebo rozwiałem chmury i uspokoiłem wiatr.
-Pomyśl jaki ty jesteś żałosny, musi cię ratować osoba której sam się nawet nie przedstawiłeś.

nie zwrocila uwagi na prube uspokojenia. - Nie to tylko prezetacja, zabijam rekoma. Jest ciekawiej, wiesz ta krew, trystajaca, zycie ktore komus odpierasz.- ostatnie zdanie powiedziala z lekkim rozmazeniem, sama mysl o tym byla dla niej przyjemna. Zmiezyla go. Mozna powiedziec ze Sue stracila kontrole nad soba, jej udawana grzecznosc gdzies prysla.

- Uwierzę jak zobaczę... - odparł, wzruszając ramionami. - Więc po co się tak popisywać? Jego mięśnie napięły się. Coś mu podpowiadało, że to skończy się źle... Dla niego... Ktoś normalny, uciekł by póki pora... Jednak... to czegoś takiego brakowało mu w zaświatach...

Poczułem że muszę jakoś zareagować. Błyskawicznie uderzyłem Ravena w brzuch z taka siłą że odleciał spory kawałek.
-Spokój, albo następnym razem przebiję cię na wylot. To się tyczy także ciebie.- Powiedziałem przy drugim zdaniu zwracając sie do Sue.

Kruk odleciał do tyłu, by potem uderzyć w ziemię. Zanim to nastąpiło, odruchowo zmienił się w psa. Czarny doberman runął na ziemię. Gdy odzyskał swą dawną postać, z jego ust dobiegł cichy jęk. – Wielkie dzięki – warknął, otrzepując się z ziemi.

-Nie ma za co, lubię pomagać- Powiedział bez emocji w głosie.