Wgłębienie Niespełnionych Marzeń

- Oj nie wiem. Wesoło było. Ja tam nie żałuje tego co robiłem. Pomagało to zapomnieć.
Zastanowił się nad sensem swoich słów. Zapomnieć o czym? Zamyślił się, jednak wesołość nie znikła z jego tważy.

Dziewczyna położyła się na plecach. Czarny kaptur odrobinę zsunął się jej z głowy odsłaniając śnieżnobiałe włosy. Ethir poprawiła go szybko. Zamknęła oczy. Myślała.

- O czym myślisz?
Zapytał patrząc na nią.

-O wszystkim i o niczym - powiedziała wymijająco. Nie otwierała oczu. Już nie wiedziała co powiedzieć ani co zrobić. Usychała z nudów.

- A ty jak umarłaś?
Zapytał po dłuższaj chwili.

-We śnie. Nie wiem dokładnie.- powiedziała zgodnie z prawdą. Nie nawykła do kłamstw, ale jeśli już to robiła nikt nie potrafił orzec czy mówi prawdę czy nie.

- To...
Zabrakło mu słów.
- To chyba dobrze.
Dokończył bez uczuć.

-Chyba- odpowiedziała w zadumie. Już miała coś zrobić, ale po namyśle stwierdziła, że jej się nie chce.

Matt Przymkną oczy. Wyobrazł sobie wode. I spokój ogarną jego duszę.

Ethir usiadła.
-Ja chyba już pójdę.- rzekła. Chyba jej się znudziło tkwienie w jednym miejscu. Ale czy to możliwe żeby mogła znudzić się jeszcze bardziej?

- Pa
Pożegnał ja. Czekał aż odejdzie. Nie, że by tego chciał ale lubił być sam tak samo jak i z kimś.

Rowan strasznie się nudziło. Postanowiła jeszcze zwiedzić ten świat. O wgłębieniu niespełnionych marzeń dowiedziała się przypadkiem. Chciała bardzo znaleść swoje marzenie. Podbiegła szczęśliwa jak dziecko do góry z papierów. Nie zwarzając na nic innego zaczeła grzebać w górce strasznie natarczywie. Musiała znaleść swoje marzenie, poprostu musiała.

- Witaj.
Powiedział o dziewczynki.

A więc jak to już ma Toboe, zawsze gdy pragnie samotności, trafia w miejsca gdzie od ludzi się roi. Gdy jego oczy dostrzegły ludzi, westchnął ciężko. Nieśpiesznie zaczął zbliżać się w stronę obecnych, podpierając się o ścianę, jak to miał w nawyku. Stanął kawałek od wszystkich obecnych, nieobecnym wzrokiem patrząc na stos kartek.

- Witaj
Powiedział do Chłopaka.