Wgłębienie Niespełnionych Marzeń

Zdruzgotany anioł nie mógł wydobyć z siebie dźwięku. Jego ciało bezustannie drgało, siedział skulony, z zasłoniętą twarzą. - Nie jestem taki jak dawniej, nie jestem mazgajem - wyszeptał niemal niedosłyszalnie. Nadal drżał cały.

-Już spokojnie. Ja jestem obok. Nic ci nie będzie.-
Szeptałam mu w ucho uspokajającym tonem.

- Ale on tu był, on... on... - wyjąkał nadal nie zmieniając pozycji. Zdawał się drżeć coraz mocniej. Po chwili poczuł ból wyrwanych, w tak okrutny sposób, włosów. - Nie jestem, nie jestem... - powtarzał w kółko.

-Spokojnie,Spokojnie,spokojnie,spokojnie.-Powtarzałam coraz mniej wierząc w to co mówię. Zaczęłam się zastanawiać czy przejście na stronę dobra było dobrym pomysłem. Przecież zło dawało tyle przyjemności.

Row znalazła to czego szukała. Wstała z ziemi i wtedy dotarło do niej co się wydarzyło. Patrząc na pare aniołów przy ścianie zastanawiała się co zrobić. ,,Może...."zaczeła w myślach ale nie mogła dokończyć. Stała tylko i gapiła się na nich.

Anioł postanowił się zabawić. Wylądował na stercie papieru rozwiewając ją.
- Wiesz co postanowiłem jednak cię podręczyć teraz.
I roześmiał się zimno. Podszedł do niego i odepchną Waste, która stała mu na drodze. Nie obchodziła go dziewczynka, jego bezlitosne sojżenie utkwione było w bacie. Chwycił jego tważ i przyjżał się jej. Bul, łzy. Matt był wyższy od Toboe, unusł go ponad wysokość swojej twarzy. Obrucił się i cisną nim w papier. Może dlatego, że to jego brat, a może z innej przyczyny. Ne chciał nim walić o ziemię. Z łatwoscią podleciał do niego. Patrzył unosząc się nad nim co zrobi.

Uderzyłam głową w ścianę ale nic mi się nie stało. Szybko wstałam i z rozpędu uderzyłam głową w jego klatkę piersiową. Wiedziałam że go nie pokonam, przynajmniej nie tutaj. Pomyślałam że będę własną przynętą i doprowadzą go do bramy.

Anioł z dużąc siłą uderzył w stertę papieru, dość mocno by uderzyć też w podłogę. Zacisnął zęby by zostać spokojnym. Ból szerzył się po jego ciele, jednak on nic nie mówił. Opuścił głowę i siedział w bezruchu.

// My jesteśmy na dwoże a nie w pokoju ale ok Wink

//
Anioł nawet nie poczuł udażenia. Patrzył na brata. Może nawet z dumą. Łagodnie wylądował na kartkach, które zaczeleściły pod nim. Podszedł tak by tanąc tuż obok bata. Jgo oczy napawały się nim. Byłszczały. Zastanawiał się co teraz zrobić. Chwycił brata za ramiona i postawił go na nogi. Od kiedy umarł nie lubił robić krzywdy leżącemu.

- Zostaw mnie - syknął przez zaciśnięte zęby. Nadal nie mógł patrzeć na te tak znajome oblicze, którego jednak nigdy dobrze nie znał. Odsunął się nieznacznie i pochylił głowę.

- Oh nie płacz.
Zaśmiał sie zimno.

Toboe zrobił duży krok w stronę wyjścia i niepewnymkrokiem ruszył przed siebie. Ciężko dysząc pokonywał kolejne metry, nie odwracając się.

Matt uniusł się na kilka centymetrów nad ziemią. Powili suną za nim. Szyterczy uśmiech nie schodził mu z tważy. Chwycił bata za białe skrzydła. Wzbił się teraz na wiele większą wysokość. Miał kilak pomysłów. Lecz najpierw zaczą się kręcić wokół własnej osi.

Toboe wystraszony nagłym dotykiem, zaczął się miotać. Jego skrzydła zaczęły się poruszać, by wyrwać się z niewoli. Jęknął coś niezrozumiałego nawet dla niego.

Anioł trzymał jeo skrzydł a mocno. Nagle przestał machać swoimi. Obaj zaczeli spadać. Matt w ostatniech chwili wzbił się w powietrze uosząc brata za sobą. Powtóżył to z trzy razy a potem zaczoł kręcić się we wszyske strony. Potem wylądował i puścił prata. Jego oczy błyszaczały szczęscie. Jak dzecku które właśnie dostało drugą porcję ulubionych lodów.