Dom Sue przy ul. Tajemnic 66

- Chyba tak. Chc raczej przewidzeniem ja ty trafilam kilka dni przed toba. Walka odbyla sie jakis miesiac temy. mialam czarne skrzydla, no ale ze zmiana gatunku skrzydla sa biale i male. Jednak cos wemnie zostalo z tamtej starej anielicy.- Powiedziala szybko.

Missa szybko podeszła do Sue i przytuliła ją mocno.
- Więc jeżeli to prawda... To ci mocno współczuję.
Ja .. ja widziałam to wszystko to było straszne!
On cię mocno zranił i fizycznie i psychicznie...
CO gorsza... Margaret. Ona widziała to wszystko. Tą
krew i śmierć tego drugiego archanioła zła.
Na prawdę Sue, dużo przeżyłaś.

Oszolomiona odwzajemnila uscisk. Nie wiedziala co powiedziec wiec sie rozplakala.

Po chwili Missa wstała i podeszła do kredensu po
chusteczkę. Wzięła ją i podała Sue. Następnie
spojrzała na nią. Z lekkim uśmiechem.
- Wiesz... Powinnyśmy żyć dalej.... Oj... Za późno.
Po czym lekko poklepała Sue po plecach.

Ta rozesmiala sie.- Ja sie ciesze ze nie zyje, jak by nie to nie odzyskala bym przyjaciolki.- I zaniosla sie smiechem, a jednoczesnie szlochem.

Missa rozpromieniała.
- Wiesz może i masz racje. W świecie ludzi nie ma co robić!
Tylko pieniądze i pieniądze... morderstwa, kradzieże i tym podobne!
I jestem z siebie dumna, że umarłam i tak długo bym tam nie
wytrzymała....
Po czym znów zdenerwowana na świat ludzi uderzyła ręką w stół.
- Wszyscy... Przynajmniej większość ludzi jest fałszywa. I wiesz
miałam wielkie szczęście, że poznałam tam ciebie. i jeszcze większe, że
spotkałam cię powtórnie tutaj...

Sue zamysliła się. O ile brak myli można tk nazwać. Siedzaiał i patrzyła w jakiś nie okeślony punkt. Po dłrzszej chwili wróciła do Missy.
- O czym rozmawiałyśmy?- Zapytała bezbarwnym głosem. Otarła ręką twarz.

- O niczym. Praktycznie o świecie ludzi...
Czyli o niczym ważnym.
Po czym wstała i powolnym krokiem
podążała ku drzwiom.
- Wiesz muszę się przejść.
Nie martw się spotkamy się jeszcze...
Może już w moim nowym domu.
Ale kto wie... Do zobaczenia Sue.
Powiedziała spokojnym monotonnym głosem.